Lancia Beta 1600 Berlina.

Bouwjaar 18-04-1977, afkomstig van 1e eigenaar Angelo Quistello (08-01-1913) uit Brescia op 20-12-2001 over gegaan naar de dochter Roberta

uitgebreide tekst volgt zsm

De Lancia Beta is een auto uit de middenklasse die van 1972 tot 1984 door de Italiaanse auofabrikant Lancia geproduceerd werd. De wagen is vernoemd naar de tweede letter van het Griekse alfabet als voortzetting van de naamgeving die Lancia tijdens zijn eerste bestaansjaren gebruikte.

Aanvankelijk was de Lancia Beta alleen als vierdeurs hatchback (Berlina) beschikbaar. Later kwamen er nog andere carrosserievarianten bij: een tweedeurs Beta Coupé, een driedeurs Beta HPE shooting brake, de Beta Spider cabriolet met targa-dak en rolbeugel en de vierdeurs Beta Trevi sedan. Tot slot werd er een tweezits coupé met middenmotor aangeboden onder de naam Beta Montecarlo, die technisch gezien weinig gemeen had met de Beta

Het eerste model in de serie dat in 1972 op de markt kwam was de Berlina hatchback, die ontworpen werd door Gian Paolo Boano.^[1] Dit model zou later als basis dienen voor de Coupé, Spider, HPE en Trevi.

Technisch gezien was de Beta een moderne wagen voor zijn tijd. De Beta beschikte over voorwielaandrijving met dwarsgeplaatste motoren, een vijfversnellingsbak, onafhankelijke wielophanging en een remsysteem met schijfremmen voor- en achteraan en een dubbel gescheiden remcircuit waardoor de remkracht op de voorwielen altijd behouden blijft zelfs als een van de remcircuits uitvalt (“Lancia Superduplex”).

Vanaf het begin van de productie had de Lancia Beta, naar toenmalige maatstaven, een uitgebreide veiligheidsuitrusting, zoals een volledig schuimrubberen binnenbekleding, het Lancia Superduplex remsysteem, een driedelige veiligheidsstuurkolom, een geïntegreerde rolbeugel, een voorruit van gelaagd glas en een brandbeveiligingssysteem.

De Beta had echter ook een aantal serieuze nadelen: De hatchback-carrosserie had geen grote achterklep zoals van een hatchback verwacht wordt, maar een klassieke kofferbak met een relatief klein kofferdeksel. Dit bemoeilijkte enigszins de toegang tot de bagageruimte. Daarnaast waren de wagens ook bijzonder roestgevoelig.^[1]

Aanvankelijk was er keuze uit drie vier-in-lijnmotoren: een 1,4-liter motor met 66 kW (90 pk), een 1,6-liter motor met 74 kW (100 pk) en een 1,75-liter motor met 81 kW (100 pk). De wagens werden offcieel aangeduid als de 1400, 1600 en 1800. Er waren twee uitrustingsniveaus beschikbaar: het basismodel en de LX.

In 1975 kreeg de Berlina een facelift. Pininfarina hertekende het radiatorrooster en gaf de wagen nieuwe koplampen, achterlichten, rubberen strips op de flanken en een decoratieve inzet op de derde zijruit. Het motorenaanbod bestond voortaan uit een 1,3-liter motor (82 pk), een 1,6-liter motor (100 pk) en 2,0-liter motor (119 pk).

In 1979 volgde er opnieuw een facelift met een gewijzigde voorkant en een opgefrist interieur. Het motorenaanbod werd gereduceerd tot een 1,6-liter motor (100 pk) en een 2,0-liter motor (115 pk).

In 1981 was de Berlina het eerste model van de Beta-serie dat uit productie genomen werd.